Hier hoort een diepzinnige titel te staan....

Ruim anderhalve maand na mijn eerste blog is het wel weer eens tijd voor een vervolg. Dat vervolg start direct de ochtend nadat ik die eerste blog online had geplaatst. We kregen op kantoor bezoek van vijf (!) ambtenaren van de immigratie-afdeling om te checken of alle werkvergunningen wel op orde waren. Twee van hen bewaakten de uitgang zodat er niemand zou ‘ontsnappen’. Ik werd door één van de ambtenaren naar huis geëscorteerd (waarschijnlijk weer bang voor ontsnappingspogingen) om mijn paspoort te halen en ondertussen heel subtiel ondervraagd over hoe lang ik hier al was, wanneer ik precies was gestart met werken in Tanzania en dat soort vragen. Deze jongeman vond zichzelf helemaal geweldig en liep als een enorme grote, stoere jongen met mij mee en ik mocht blij zijn dat ik hem een vuurtje mocht aanbieden voor z’n sigaret. Gelukkig kon ik mezelf inhouden om hier iets van te zeggen, want op de een of andere manier had ik het idee dat dat niet zo zou helpen. Gelukkig was met mijn papieren alles in orde en kon ik na het nodige oponthoud weer aan het werk.

Over dat werk gesproken, wat heb ik dan zoal gedaan de afgelopen tijd? Lastig om dat voor anderhalve maand zo even te beschrijven, want elke dag is anders. Dit klinkt wellicht een beetje cliché, maar het is in dit geval (zoals geloof ik wel vaker bij clichés) echt 100% waar. Als ik denk goed te weten hoe een dag gaat verlopen, is er binnen het eerste uur al wel weer iets gebeurd waardoor de planning voor die dag de prullenbak in kan.
Voor de eerste 6 weken heb ik mezelf de tijd gegeven om gewoon zoveel mogelijk met Musa samen het werk te doen. Aan de ene kant om Musa te laten zien dat ik het echt samen met hem wil doen, maar ook om op die manier zo goed mogelijk te zien waar we verbeteringen of versimpelingen kunnen aanbrengen. Dat betekent dus ook ruim 500 sollicitaties op één vacature behandelen en al deze kandidaten een reactie op hun sollicitatie geven. Daarnaast draai ik tot op heden nog volledig mee bij het afnemen van persoonlijke interviews op ons kantoor of via Skype. Leukste variant hierop was de praktische test die 2 kandidaten moesten afleggen voor een rol als chauffeur. Dit betekende dat ik als een soort hoogwaardigheidsbekleder door de buurt werd rondgereden en ondertussen hun gedrag in de auto en op de weg moest beoordelen. Een ander hoogtepunt voor Musa en mij was het shortlisten, testen, interviewen, selecteren, aannemen en administratief verwerken van uiteindelijk 10 kandidaten voor één van onze grootste projecten. En dit alles binnen 10 dagen. Mijn directe leidinggevende dacht er duidelijk minder positief over en verweet mij dit persoonlijk enkele dagen later omdat sommige kandidaten officieel niet goed genoeg hadden gescoord op hun gemaakte test. Dat leverde nogal een clash op, maar zover ik weet zijn deze kandidaten inmiddels naar volle tevredenheid aan het werk en leveren ze prima trainingen op het gebied van sales, marketing en financiële zaken aan eenmanszaken en kleine bedrijfjes in vier regio’s in Tanzania! Soms moet je een beetje buiten de lijntjes kleuren!!
De laatste tijd probeer ik me ook bezig te houden met wat veranderingen die blijvend zijn en waar VSO Tanzania en specifiek de People Department (de personeelsafdeling waar ook recruitment toe behoort) wat aan heeft, ook nadat mijn werk hier begin december ophoudt. Sustainability is het codewoord voor elke internationale VSO-vrijwilliger! Inmiddels is er één blauwdruk waar alle functieomschrijvingen qua lay-out en stijl aan moeten voldoen. Deze kunnen heel eenvoudig gevuld worden met standaardinformatie over de baan, het specifieke project en locatie van de functie. Een paar keer oefenen met Musa et voilà!
Volgende week ga ik een nieuw vacatureoverzicht presenteren aan mijn collega’s en samen met ze doornemen en ze trainen in hoe ze hier zelf mee kunnen werken. Zo hebben we alle vacatures waar we voor recruiten en die we al hebben voorzien, maar waarvoor de kandidaten nog in de administratieprocedure zitten, in één overzicht. Dit is nogal nodig om zo ons recruitment, maar ook de aankomst van nieuwe vrijwilligers, veel beter te kunnen plannen. Die hele procedure om internationale vrijwilligers in Tanzania te krijgen kan gemakkelijk 4 tot 6 maanden duren en hun papieren moeten hierbij van het ene overheidskantoor naar het volgende ministerie naar een volgende instantie. Dat niet alleen, bij elk van deze loketjes kan de procedure onnodig lang duren, zo is bijvoorbeeld de printer al vaker dan 1 keer kapot geweest, en ja, daar kan je natuurlijk niks aan doen.....
Naast deze zaken ben ik door Dawn (de country director voor VSO in Tanzania) benoemd tot voorzitter en uitvoerend lid van de informele welkomst- en activiteitencommissie. Dat betekent dat ik samen met haar met alle nieuwe vrijwilligers, voordat ze naar hun placement buiten Dar es Salaam vertrekken, minstens één keer uit eten ga bij een Ethiopisch restaurant, activiteiten met ze onderneem in de weekenden en ze uitnodig bij onze vaste vrijdagmiddagborrels bij een bar met uitzicht op zee en zonsondergang. Heel vervelend allemaal…..

Naast al dit zware werk ;) is er natuurlijk genoeg tijd voor ontspanning. Onder andere heb ik weer een heerlijk weekend doorgebracht op Zanzibar met een groep van 5 mede-vrijwilligers. We hebben onder andere heerlijk op een scooter over het eiland rond gereden, waarbij ik het asfalt nog even van iets te dichtbij heb gekeken, en we moesten de lokale oom agent wat geld op de achterbank van z’n auto achterlaten omdat onze lokale collega niet over de juiste papieren beschikte…. Een paar weekenden geleden mocht ik samen met drie andere vrijwilligers bij de bruiloft van mijn Swahili leraar aanwezig zijn. Ook weer een belevenis op zich, waarbij het ‘hoogtepunt’ toch wel bestond uit de moeder van de bruidegom die door haar kinderen en aanhang onder briefgeld werd bedolven terwijl ze van twee dochters ondertussen een niets aan de verbeelding overlatende lapdance kreeg…. Voor de kenners onder ons: daggeren was er niks bij!! Verder een mooi feestje op een prachtige locatie met eten en drinken, top!
Laatste punt dat nog zeker het delen waard is, is dat Musa en ik samen eind september een week naar Bangkok mogen. Daar is een bijeenkomst voor alle lokale recruiters en andere collega’s die zich met recruitment bezig houden binnen VSO. Morgen gaan we onze tickets boeken, heel vet om deze mogelijkheid te krijgen!!!!
Ja dat vrijwilligerswerk is af en toe afzien!!!

Gezien de frequentie van mijn updates zal ik in m’n volgende blog kunnen vertellen hoe dit avontuur naar Bangkok verlopen is, to be continued!!!!